Ponad 300 lat temu Jezus objawił Małgorzacie Marii Alacoque swoje Serce i przekazał 12 obietnic skierowanych do ludzi, którzy będą Je czcić. Na prośbę polskich biskupów papież Klemens XIII ustanowił w 1765 r. uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa dla Królestwa Polskiego. Na cały Kościół uroczystość tę rozszerzył papież Pius IX w 1856 r. Natomiast Leon XIII w 1899 r. dokonał poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Wielkim orędownikiem kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa był św. Jan Paweł II – w 1999 r. w Warszawie powiedział:
Pragnę przekazać słowa aprobaty i zachęty tym, którzy w Kościele z jakiegokolwiek tytułu praktykują, pogłębiają i krzewią kult Serca Chrystusa, posługując się językiem i formami dostosowanymi do naszych czasów, tak aby móc go przekazać następnym pokoleniom w tym samym duchu, jaki zawsze go ożywiał.
Codzienne ofiarowanie się Bożemu Sercu:
Panie Jezu Chryste, Ty poprzez swoje Boskie Serce bogate w miłosierdzie, wylałeś na świat cały miłość swego Ojca jako uświęcający żar Ducha Przenajświętszego. Racz przyjąć moje modlitwy, prace, radości i cierpienia, i złącz je dzisiaj ze swą Ofiarą Krzyża, obecną w tajemnicy Eucharystii – dla zbawienia świata. W jedności z całym Kościołem i Jego Matką Maryją, przez Jej pośrednictwo, proszę Cię w intencjach, które Ojciec Święty polecił naszym modlitwom. Udziel mi, Panie Jezu, Ducha Świętego do wiernego w dniu dzisiejszym wypełnienia wszystkich dobrych czynów, przygotowanych dla mnie przez Ojca. Przemień mnie i uczyń apostołem Twego Serca, bym świadczył w Duchu i Prawdzie, że Bóg jest Miłością. Amen.
Pan Jezus dał św. Małgorzacie Alacoque 12 obietnic skierowanych do czcicieli Jego Serca:
Dam im łask, potrzebne w ich stanie.
Ustalę pokój w ich rodzinach.
Będę ich pocieszał w utrapieniach.
Będę ich pewną ucieczką, a szczególnie w godzinie śmierci.
Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaski pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce ani bez sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.
W wersji poetyckiej obietnice brzmią następująco:
Wskażę im w życiu powołania drogę,
a nią idących swą łaską wspomogę
W rodzinie spokój i zgoda zagości,
bo złączę wszystkich więzią mej miłości
Gdy ból i smutek zadadzą im ranę,
Ja sam balsamem pociechy się stanę
Pod moim skrzydłem grot złego ich minie,
Jam ich ucieczką w ostatniej godzinie
Stąd wzrok mój na nich odpocznie łaskawy,
pobłogosławię codzienne ich sprawy
W Sercu mym źródło grzesznikom otworzę,
z którego płynie miłosierdzie Boże
Od mego Serca ognistych płomieni,
serce oziębłe e gorące się zmieni
Serca, co dotąd służą mi gorliwie,
jeszcze gorętszą miłością ożywię
Dom, gdzie, czcić będą obraz Serca mego
z błogosławieństwa zasłynie Bożego
Pracy kapłańskiej dam błogosławieństwo,
że z serc najtwardszych odniesie zwycięstwo
Czci mej szerzeniu gorliwie oddani,
w tym Sercu będą na wieki wpisani
Kto pierwsze piątki odprawi, jak trzeba,
nie umrze w grzechu, lecz wejdzie do nieba
Pierwszy raz w Polsce nabożeństwo czerwcowe było sprawowane 1 czerwca 1857 r.
w kościele Sióstr Wizytek w Lublinie. Papież Pius IX w 1859 r. polecił sprawować
to nabożeństwo w całej Polsce ( będącej wtedy pod zaborami ), a w 1873 r. zatwierdził
nabożeństwo czerwcowe jako oficjalną modlitwę Kościoła. Zaś Papież Leon XIII poświęcił
cały rodzaj ludzki Najświętszemu Sercu Jezusa 11 VI 1899 r.